ตอนคิดว่าใครดีไม่ดียังไง มีค่ากับใครไม่ยังไม่แน่
แต่ตอนคิดว่าตัวเราดีหรือไม่ดีเพียงใด
จะมีค่ากับเส้นทางกรรมของตนเองขึ้นมาทันที!
สังคมมนุษย์สร้างขึ้นมาด้วยการพูดคุยกัน
และกติกาอย่างหนึ่งที่ทำให้คุยกันได้เพลิดเพลิน
คือพูดกันเรื่องดีๆของเรา
หรือไม่ก็เรื่องเสียๆของคนอื่น
วิธีคิดของคนทั่วไป
จึงสร้างขึ้นมาในทิศทางมองออกนอกตัว
เห็นหรือฟังเรื่องเสียๆของใครจะจำไว้
เผื่อได้ใช้ เอาไว้ซุบซิบกัน
ส่วนเรื่องเสียๆของตัวเองจะทำเป็นลืม
และจะหน้าตึงถ้าใครสะกิดเตือนขึ้นมา
เส้นทางกรรมของคนส่วนใหญ่
จึงโน้มเอียงไปทางวจีทุจริต
และหลีกเลี่ยงเส้นทางมโนสุจริตแบบพุทธ
ที่ท่านสอนให้หมั่นพิจารณาตนเอง
ละโทษออกจากตน เพิ่มคุณให้แก่ตน
เจริญสติจนกว่าใจจะบริสุทธิ์
สรุปคือเส้นทางของสังคมตามธรรมชาติ
คือแรงดึงดูดให้ติดอยู่กับทุกข์
ส่วนเส้นทางแบบพุทธแท้ๆ
จะผลักดันให้ได้ไปเป็นสุขกันจริงๆครับ
ดังตฤณ
ตุลาคม ๕๕
